Ο ΤΑΥΡΟΣ
Στεκόταν μόνος στην αυλή, τόσο σκοτεινός
που η νύχτα μάβιαζε γύρω του.
Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Άνοιξα την πόρτα
& βγήκα. Αέρας
στα κλαδιά. Με κοίταξε με κηροζίνης-
μπλε μάτια. Τι θέλεις; ρώτησα, ξεχνώντας πως
δεν έχω γλώσσα. Συνέχισε να αναπνέει,
για να μείνει ζωντανός. Ήμουν αγόρι –
που σημαίνει πως ήμουν δολοφόνος
της παιδικής μου ηλικίας. & όπως όλοι οι δολοφόνοι, θεός μου
η ησυχία. Θεέ μου, ήταν ακόμα
εκεί. Σαν κάτι που προσευχήθηκε
ένας άντρας δίχως στόμα. Η πράσινη-μπλε λάμπα
στριφογύρισε στην υποδοχή της. Δεν
τον ήθελα. Δεν τον ήθελα να
είναι όμορφος – μα καθώς είχα ανάγκη η ομορφιά
να είναι κάτι περισσότερο από πληγή απαλή
αρκετά να την κρατήσω,
πλησίασα. Πλησίασα – όχι τον ταύρο –
μα τα βάθη. Όχι μία απάντηση αλλά
μία είσοδο στο σχήμα
ενός ζώου. Όπως εγώ.
The Bull (Ο Ταύρος, μτφρ. Μαριάννα Πλιάκου)
ΙΣΑΛΟΣ ΓΡΑΜΜΗ
Αν ξυπνούσα & η Κιβωτός
η Κιβωτός είχε ήδη
φύγει
Αν υπήρχε ένα τρεμάμενο πράγμα
στο πλευρό μου
Αν το χιόνι στα μαλλιά του
ήταν το μόνο που απέμενε
από τη φωτιά
Αν διασχίζαμε τρέχοντας τον οπωρώνα
με τα στόματά μας
ορθάνοιχτα
& ακόμα πολύ μικροί
για αμήν
Αν αυτοπροσδιοριζόμουν
στη σκιά
ενός κολοσσιαίου κύματος
Έστω μόνο για να κρατηθώ
ανοίγοντας –
ελθέτω η βασιλεία
δος μου αυτό εδώ
όγδοη μέρα*
άσε με να μπω σε
αυτό το ναι που σχεδόν έφυγε
έτσι όπως μπαίνει ο θάνατος
σε οτιδήποτε – ολοκληρωτικά
& χωρίς ίχνος
Waterline (Ίσαλος γραμμή, μτφρ.: Χριστίνα Λιναρδάκη)
* Στον Χριστιανισμό η όγδοη μέρα είναι η εποχή που διανύουμε τώρα, μετά τις επτά της Δημιουργίας.
Και τα ποιήματα από το πρωτότυπο:
THE BULL
He stood alone in the backyard, so dark
the night purpled around him.
I had no choice, I opened the door
and stepped out. Wind
in the branches. He watched me with kerosene
-blue eyes. What do you want? I asked, forgetting I had
no language. He kept breathing,
to stay alive. I was a boy –
which meant I was a murderer
of my childhood. & like all murderers, my god
was stillness. My god, he was still
there. Like something prayed for
by a man with no mouth. The green-blue lamp
swirled in its socket. I didn’t
want him. I didn’t want him to
be beautiful – but needing beauty
to be more than hurt gentle
enough to want, I
reached for him. I reached – not the bull –
but the depths. Not an answer but
an entrance the shape of
an animal. Like me.
WATERLINE
If I should wake & the Ark
the Ark already
gone
If there was one shivering thing
at my side
If the snow in his hair
was all that was left
of the fire
If we ran through the orchard
with our mouths
wide open
& still too small
for amen
If I nationed myself
in the shadow
of a colossal wave
If only to hold on
by opening –
by kingdom come
give me this one
eighth day
let me enter
this nearly-gone yes
the way death enters
anything – fully
& without a trace
Ocean Vuong
από τη συλλογή του Time is a mother
Penguin Random House, σειρά Cape Poetry, 2022
