Το ποίημα της Δευτέρας “Σε θυμάμαι” της Αλεξίας Βίκτωρος
ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ Μασουλάει μια ξινισμένη προσευχή για τον άδικο θεό που αύριο θα τη θανατώσει. Ιβάν Γκολ, “Το μέτρο του θανάτου”, μτφρ. Επ. Γονατάς Θα σε θυμηθώ στα ναυάγια, στις συναντήσεις μου με τον σφαγμένο κόκορα και στις άδειες θέσεις των καφενείων, των παραστάσεων και των σκέψεών μου στα νοσοκομεία εκτός της πόλης, όταν δε […]
Το ποίημα της Δευτέρας [Ένα κάτι πιο αργά] του Ζ. Δ. Αϊναλή
[άτιτλο] Ένα κάτι πιο αργά σιωπές και παροράματα καταπίστευμα η ζωή μου ένα σωρό παροπλισμένα δρομολόγια απ’ το εδώ στο τίποτα σε κάτι ημιθανή αστικά λεωφορεία. Ακούω τους ήχους που ξυπνάνε βαθιά μέσα απ’ το χώμα και καμώνομαι πως τους προσέχω τι νέες φρίκες καιροφυλακτούν εκείνες οι άλλες φωνές που μου μιλάνε σε γλώσσες παράξενες […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Η αυλή των χαμένων θαυμάτων” της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου
Η αυλή των χαμένων θαυμάτων, της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου Να είχαμε πέντε φιλιά και δυο αγκαλιές ευλογημένες από μυστικό θεό μας Και το κρασί να μην τελειώνει Γιατί η δίψα είναι πάντοτε λυγμός στον ουρανίσκο Και η μέθη θέλει κάτι κόκκινο για να κρατάει γαλανό τον δρόμο Το πρωί με πλούσια λόγια Ως το βράδυ […]
Το ποίημα της Δευτέρας – “Το νυστέρι” της Βάννας Πασούλη
ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ Στις σκάλες των μαλλιών μου είναι πλεγμένα κάποια φεγγάρια του καλοκαιριού ακόμα παγιδευμένα στα χτενάκια μου. Με τον αγέρα του χειμώνα γλιστρούν ηδονικά απ’ τον αυχένα ως τη ραχοκοκκαλιά ανασαλεύοντας πόθους νεκρούς μνήμες και πρόσωπα. Το καλοκαίρι, που ανυποψίαστα έκρυψε το νυστέρι του στα ρούχα μου κυλάει δήθεν αδιάφορα ανάμεσα […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Τσουκνίδα στην άσφαλτο” της Ανθής Θεοχάρη
Τσουκνίδα στην άσφαλτο Πλήξη, εμμονή, σπασμωδικές κινήσεις Η σιωπή σου ένας ουρανός-μαχαίρι Φιλιά στα δόντια Βγάλτε τα κουδούνια απ’ τα διαμερίσματα και βάλτε τα στα τραγιά Τα περιστέρια στον φούρνο Οι καλόγριες έχουν περίοδο το καλοκαίρι Λίγη κλεμμένη καύλα από «Μέγα Ανατολικό» Η σκόνη μπήκε σε κονσέρβα Οι σόλες λιώσανε· στον δρόμο έχει τσουκνίδες Ακόμα […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Τα ποιήματα βρίσκουν μονάχα τους φαροφύλακες” της Ειρήνης Παραδεισανού
Τα ποιήματα βρίσκουν μονάχα τους φαροφύλακες Τα ποιήματα γράφονται στη ρωγμή του μετώπου ανθρώπων που γεννήθηκαν λειψοί, μα δεν το ξέραν γιατί τους βρήκε η συμφορά στη μήτρα και βάζαν τα χέρια ασπίδα στον κύκλο που τους βάραινε το στέρνο. Τα ποιήματα βρίσκουν μοναχά τους φαροφύλακες. Στέκουν στα ραγισμένα δωμάτια με τα δάχτυλα σκάφτουν […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Στ(ρ)έλλα” της Χριστίνας Οικονομίδου
Στ(ρ)έλλα Ας ξεμπερδεύουμε επιτέλους μ’ ετούτο το σαρκίο που σωρεύει αγωνίες κι ενοχές, κάμαρες άδειες από πόθο (μαυσωλεία μιας κανονικής ζωής). Κι αν ό,τι έπεται προϋποθέτει ό,τι προηγήθηκε αν μας ονοματίζει μόνο ο αγέρας που λυσσομανά αφού, έτσι κι αλλιώς, προστακτικά μας ξεγυμνώνει αποκαλύπτοντας ανυπεράσπιστες τις ρίζες μας. [Θέλω να πω, τα μάτια σου […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Τα παράθυρα θροΐζουν στον αέρα” του Φάνη Παπαγεωργίου
Τα παράθυρα θροΐζουν στον αέρα Τα κύματα κάθε λογής Μεταφέρουν στους θαλάμους τους Κάθε είδους επιβάτη Να επινοεί διαρκώς μια ιστορία Αυτό το λέμε ηχητική και άλγος Γιατί, βεβαίως, πρόκειται για ιστορίες πόνου Έρχονται σαν λυγμοί από τα παράθυρα Εκείνα τα κουβούκλια στεναγμών Κοριτσίστικες κραυγές από τις τέντες Εκείνα τα προικιά που έμειναν θαμμένα […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Τα μυστικά της Βερόνικα” του Νίκου Γαλάνη
[απόσπασμα] …Εδώ περπάτησαν άνθρωποι πολλοί που δεν κατάφεραν ποτέ τους να μιλήσουν Άνθρωποι που αισθάνονται το κρύο δικό τους που αγάπησαν κι εκείνοι που έφτυσαν που έφυγαν κάποτε μεγάλοι θαυμαστοί Άνθρωποι που δεν δείλιασαν στιγμή να προχωρήσουν απάνω στον αφανή πάγο του ρημαγμένου ουρανού τους Κι όταν ο πάγος έσπασε χωρίς κραυγές και θρήνους […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Η άνοιξη σπάει σαν στάμνα” του Αργύρη Παλούκα
Η ΑΝΟΙΞΗ ΣΠΑΕΙ ΣΑΝ ΣΤΑΜΝΑ μπροστά σε διψασμένο οδοιπόρο. Ούτε οι μυρωδιές της, ούτε το λιβάνι, ούτε κανένας που να πεθαίνει και ν’ αναστένεται ούτε τ’ αστεία μας, που έτσι κι αλλιώς παλιώνουν. Μόνο τα χέρια σου ήσυχα μέσα στις τσέπες. Και τα στραβά κυπαρίσσια μες στην κατάφωτη νύχτα. Αργύρης Παλούκας από την ποιητική […]
