“Η απόδειξη της αθωότητάς μου” του Τζόναθαν Κόου (μτφρ. Α. Τριμπέρη)
Ο Τζόναθαν Κόου είναι άγγλος συγγραφέας που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και πολλά βιβλία του έχουν γίνει best sellers, ανάμεσά τους το «Τι ωραίο πλιάτσικο» που αποτελεί μια καυστική κριτική πάνω στον καπιταλισμό και στη μετέπειτα παραλλαγή του σε νεοφιλελευθερισμό, με πολλές αναφορές στην πολιτική της Θάτσερ. Παρόλο που από τότε πέρασαν σχεδόν είκοσι […]
«Τροχιές» της Samantha Harvey (μτφρ: Γιώργος Κυριαζής) Booker 2024
Οι Τροχιές της Samantha Harvey (Gutenberg 2024, ISBN 9789600126242) είναι μια αφηγηματική εξερεύνηση της φυσικής κατοικίας του ανθρώπου από εκεί όπου οι νόμοι της επιβίωσής του δεν υφίστανται. Ένα βιβλίο που ίπταται του πλανήτη Γη στο αχανές διάστημα, με την οπτική, όμως, στραμμένη διαρκώς προς σ’αυτήν. Θέαση και προβληματισμός για τον Κόσμο μας, πέρα από […]
Ο θάνατος μπορεί να περιμένει (για τη νουβέλα “…άμμος” του Μιχάλη Μακρόπουλου)
Σύμφωνα με τον Ρολάν Μπαρτ, ο συγγραφέας έχει πεθάνει, ήδη από το 1967 – τότε δηλαδή που ο Μπαρτ έγραψε το σχετικό δοκίμιο. Με αυτή την παρατήρηση ξεκίνησα τη συνομιλία μου με τον Μιχάλη Μακρόπουλο, στην παρουσίαση της νέας νουβέλας του …άμμος, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κίχλη με ISBN 9786185461928. Είχε προηγηθεί μια […]
«ΕΓΩ;» του Peter Flamm (μτφρ. & επίμετρο Μαρία Μάντη – ISBN 9786180341416)
Γνωρίζετε τον συγγραφέα Peter Flamm, κατά κόσμον Έριχ Μόσε (Βερολίνο 1891 – Νέα Υόρκη 1963); Πιθανότατα όχι, αφού μόλις τον Φεβρουάριο του 2025 εκδόθηκε από το Μεταίχμιο το «ΕΓΩ;», έργο με το οποίο έκανε το λογοτεχνικό του ντεμπούτο ο συγγραφέας το 1926, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό και στους κριτικούς. Η εξαιρετική μετάφραση και […]
«Ο άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τη Λογοτεχνία» του Γκούραμ Ντοτσανασβίλι
«… η Λογοτεχνία από έ ν α ο ρ ι α κ ό σ η μ ε ί ο και μετά μπορεί να αυτονομηθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να μην αντιμετωπίζεται πλέον ως Λογοτεχνία αυτή καθαυτή αλλά ως ένα άλλο Βλέμμα, ως ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης του Κόσμου ολόκληρου και, κατά συνέπεια, και της […]
Τα σφηνάκια του Μάρτη τον Απρίλη (για δύο βιβλία)
«Γιόγκα» του Emmanuel Carrère Σε μετάφραση του Γιώργου Καράμπελα κυκλοφόρησε το 2021 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου το βιβλίο αυτό του Καρέρ που μοιάζει με συμπίλημα ανεξάρτητων κειμένων. Τα κείμενα αυτά συναρμόζονται μαζί εξαιτίας μιας ενιαίας και συνεπούς συνθήκης που διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο και δεν είναι παρά η ειλικρινής και ανεξάντλητη προσπάθεια του […]
“Νυχτερινό στη Γαλλία” του Φάμπιο Στάσι
Ο Φάμπιο Στάσι είναι Ιταλός συγγραφέας γεννημένος το 1962 στη Ρώμη. Πρωτοεμφανίστηκε στο συγγραφικό χώρο το 2006 και το 2016 κέρδισε το βραβείο Scerbanenco για το καλύτερο νουάρ μυθιστόρημα της χρονιάς με το βιβλίο του Η χαμένη αναγνώστρια που έχει, όπως και τα επόμενα βιβλία της σειράς ως πρωταγωνιστή τον Βίντσε Κόρσο. Ο Φάμπιο Στάσι […]
“Νυχτερινό στη Γαλλία” του Fabio Stassi
Ο Fabio Stassi έχει το μαγικό χάρισμα να μιλά για στενάχωρα πράγματα με απαλότητα, μετατρέποντας με τον όμορφο τρόπο του τις όποιες πυρκαγιές σε τρυφερό, τρεχούμενο νερό. Έτσι και σε αυτή την πιο πρόσφατη νουβέλα του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση Δήμητρας Δότση, ξανασυναντάμε τον γνωστό μας ήρωα Βίντσε Κόρσο, βιβλιοθεραπευτή […]
Μικρές ανθρώπινες στιγμές αλλά, φευ, εφήμερες (για το βιβλίο “Μπάουμγκάρτνερ” του Πολ Όστερ)
Διαβάζω τις τελευταίες μέρες το τρυφερό και νοσταλγικό, συνάμα, μυθιστόρημα Μπαουμγκάρτνερ (Baumgartner, 2023, στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, 2024) του αμερικανού Πολ Όστερ (Paul Auster, 1947-2024) που αριθμεί λίγο πάνω από διακόσιες σελίδες. Στην ουσία πρόκειται για μια εξιστόρηση των πολυποίκιλων ανθρώπινων ταλαιπωριών και των ταπεινώσεων του γήρατος. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά τον θάνατό […]
“Ιπποπόταμοι συντροφιάς” του Γιάννη Μακριδάκη
Με τον ευφάνταστο τίτλο “Ιπποπόταμοι Συντροφιάς“ κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2024 από της εκδόσεις της Εστίας η τελευταία νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη, ελκύοντας ήδη από το εξώφυλλο το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Ο τόπος όπου εκτυλίσσεται η ιστορία του, ποιος άλλος από τη Χίο, εκεί όπου ο Μακριδάκης ζει και καλλιεργεί τη γη της, δηλώνοντας πιότερο αγρότης […]
