Το παρακάτω ποίημα της 16χρονης ποιήτριας Margot Armbuster με τίτλο “Husk” (ελληνιστί, “Φλούδα”) δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα The Guardian στις 4 Ιουνίου 2018. Το σχόλιο που συνόδευε το ποίημα, γραμμένο από μια άλλη Βρετανή ποιήτρια, την Carol Rumens, επαινεί την αρτιότητά του. Το “Husk” ασχολείται με τη νευρική ανορεξία, εξισορροπώντας ρεαλιστικά και μεταφορικά στοιχεία και προσφέροντας συνηχήσεις με τη νηστεία στην οποία επιδιδόμαστε για θρησκευτικούς λόγους.
Husk
How did we ever get here? I have been measuring
my worth in etched wrists for so long I think my bones
are made of aspartame. Or plum blossom. Can I
gain solubility, dissolve? Can I become entirely blood?
Viscera. Cold palms pressed against
my back. Ribs. Ankles, spine. This resembles a checklist
but is more truly a prayer. A prayer offered
in the rain with a headache behind my eyes.
A prayer offered propped against the car with trembling
hands. Some Magnificat for vivisection. He hath filled
the hungry with good things. Communion wine burns
on an empty stomach. Lord, have I already martyred
myself for skinny jeans? What if I wake up a husk,
made clean and dry by sunlight? What if I wake up
as sunlight itself, yellow and sharp and hard?
Φλούδα
Πώς στην ευχή φτάσαμε ως εδώ; Μετρούσα
την αξία μου σε κομμένες φλέβες επί τόσο καιρό που νομίζω πως τα οστά μου
είναι φτιαγμένα από ασπαρτάμη. Ή από άνθη δαμασκηνιάς. Μπορώ να
κερδίσω τη διαλυτότητα, να ρευστοποιηθώ; Μπορώ να γίνω ολόκληρη αίμα;
Εντόσθια. Κρύες παλάμες πιέζουν
την πλάτη μου. Πλευρά. Αστράγαλοι, σπονδυλική στήλη. Μοιάζει με λίστα,
αλλά στην πραγματικότητα είναι προσευχή. Προσευχή που κάνω
μέσα στη βροχή με πονοκέφαλο πίσω απ’ τα μάτια μου.
Προσευχή που κάνω, ενώ στηρίζομαι στο αυτοκίνητο με τρεμάμενα
χέρια. Ένα απολυτίκιο της Θεοτόκου για ζωοτομία. Εκείνος είχε γεμίσει
τους πεινώντες με καλά πράγματα. Το κρασί της μετάληψης καίει
το άδειο στομάχι. Κύριε, έχω άραγε ήδη μετατρέψει σε μάρτυρα
τον εαυτό μου για ένα τζιν παντελόνι skinny; Κι αν ξυπνήσω μια φλούδα,
καθαρισμένη και ξεραμένη από το φως του ήλιου; Κι αν ξυπνήσω
φως του ήλιου η ίδια, κίτρινη και έντονη και σκληρή;
Η Armbuster περιγράφει τη χριστιανική θρησκεία ως τον φακό μέσα από τον οποίο εξέτασε το υλικό της, όταν έγραφε το “Husk”. Η διαδεδομένη πρακτική της νηστείας και άλλες μορφές σωματικής τιμωρίας ως δρόμος για τη φώτιση και την πνευματική τελειοποίηση εξακολουθούν να υφίστανται στις παρυφές της σημερινής μας αντίδρασης στην ανορεξία. Είναι σαν η επιδίωξη της αγιότητας να έχει μετασχηματιστεί σε επιδίωξη της εικόνας στη σύγχρονη κουλτούρα. Οι συνειρμοί δικοί σας.
Σχόλιο και μετάφραση:
Χριστίνα Λιναρδάκη
