Το ποίημα της Δευτέρας “Το νεύμα” του Απόστολου Παλιεράκη
Το νεύμα Μη φανταστείς πολλά Μια αμμουδιά, ένα λευκό βραχάκι το γαλάζιο να συναντά το γαλάζιο Μη φανταστείς πολλά Ο ένας της δείκτης ήταν που
Το νεύμα Μη φανταστείς πολλά Μια αμμουδιά, ένα λευκό βραχάκι το γαλάζιο να συναντά το γαλάζιο Μη φανταστείς πολλά Ο ένας της δείκτης ήταν που
Επισκέπτες ποτέ δεν σε άκουσα, μητέρα πάντα μιλούσα σε αγνώστους όταν στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη το ξημέρωμα τους άφηνα να εισχωρούν στο δωμάτιο πατώντας στις
Ασυνήθιστες ικανότητες, 1 Ένα παιδί σηκώνεται στις μύτες των ποδιών κρυφοκοιτώντας πέρ’ από την ηλικία του να δει πόσα στο μέλλον συναθροίστηκαν θηρία. Ασυνήθιστες
ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ Μασουλάει μια ξινισμένη προσευχή για τον άδικο θεό που αύριο θα τη θανατώσει. Ιβάν Γκολ, “Το μέτρο του θανάτου”, μτφρ. Επ. Γονατάς Θα
[άτιτλο] Ένα κάτι πιο αργά σιωπές και παροράματα καταπίστευμα η ζωή μου ένα σωρό παροπλισμένα δρομολόγια απ’ το εδώ στο τίποτα σε κάτι ημιθανή αστικά
Η αυλή των χαμένων θαυμάτων, της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου Να είχαμε πέντε φιλιά και δυο αγκαλιές ευλογημένες από μυστικό θεό μας Και το κρασί να μην