
Το ποίημα της Δευτέρας: “Γέρμα” του Γιώργου Δουατζή
Γέρμα Ζούσε μακριά από τα όνειρα κι είχε ώμους τιτάνιους ν’ αντέχει το βάρος του κενού. Έγερνε σαν σκιά, όπως η δειλινή του ώρα, και
Γέρμα Ζούσε μακριά από τα όνειρα κι είχε ώμους τιτάνιους ν’ αντέχει το βάρος του κενού. Έγερνε σαν σκιά, όπως η δειλινή του ώρα, και
Σημείωση για το τοπίο; Το τοπίο αλλάζει ανεπαίσθητα κλίση Οι σκιές χάνονται σε σφάλμα προοπτικής Έρημος παιδική και ραγισμένη σε πατήματα αγγέλων Άνεμος χαμηλός την
Οδύνη Είναι μια χώρα τρυφερή ο πόνος σε αναγνωρίζουν τα σημάδια, οι ουλές σου φέρνουν καλωσόρισμα. Είναι μια χώρα που σου νεύει ο πόνος σε
Τηλλυρία 1964 Στον υπολοχαγό Νίκο Παπαγεωργίοιυ Κόκκινα λόγος του αίματος στο Λωρόβουνο κι ο Νίκος πέφτει διασχίζοντας την πύλη σαν ένα μικρό πουλί επιστρέφει στη
[άτιτλο] Σηκώθηκε ο άνθρωπος στα δυο του πόδια και τη στολή της ελευθερίας απώλεσε. Τις φολίδες του ψαριού, το φτέρωμα του πτηνού, τη γούνα του