
Το ποίημα της Μεγάλης Πέμπτης: «Φωτάκι νυκτός» της Μάρσιας Ισραηλίδη
Φωτάκι νυκτός θα έλεγε κανείς πως μεγαλώνοντας δεν θα το είχες δίπλα έστω στον διάδρομο όμως αν το σκεφτείς όσο και αν μεγαλώσεις το
Φωτάκι νυκτός θα έλεγε κανείς πως μεγαλώνοντας δεν θα το είχες δίπλα έστω στον διάδρομο όμως αν το σκεφτείς όσο και αν μεγαλώσεις το
Αγριολούλουδα Εκεί που έγινε το τραγικό δυστύχημα θα φυτρώσουν αγριολούλουδα, μικρά καρφιά καμένα που θα καρφώνουν τις ράγες του τρένου, θα πυρώνουν το βλέμμα
Όταν μεσάνυχτα σε δρόμο αγροτικό βρεθείς κι ακούσεις φωνή αγνώστου να σε καλεί με τ’ όνομά σου μη γελαστείς απάντηση μη δώσεις και κοίταξε προσεκτικά
Καρφίτσα Όχι, Μεγάλη Εβδομάδα δεν τρως κρέας στον καφέ μόνο ρίχνεις γάλα σταυροκοπιέσαι σταυρώνεις τον Ιούδα κοινωνείς με κατάνυξη φοράς σκούρα ρούχα πενθείς. Μεγάλο Σάββατο
Ανεπίδεκτη αποστηθίσεως Μία τεράστια σκηνή ενηλικιώνει παιδικά όνειρα Δεν είμαι σίγουρη ότι αποστήθισα τα λόγια Υποθέτω πως μου αρκούν οι λέξεις την ώρα που προσπαθώ
Ούτε ένα ξέφτι απ’ το χαμόγελό σου μου λείπει η άνοιξη η άνοιξη μετά από βαρύ χειμώνα που πλημμυρίζει τον αέρα φτερουγίσματα το φως μου