
Το ποίημα της Δευτέρας: «Ένα ακόμα επανασταστικό πριν το τέλος» της Σοφίας Κουκουλά
Ένα ακόμα επανασταστικό πριν το τέλος Θα σου μιλήσω για τον Σεργκέι. Όμως δεν θα σου πω τίποτα για το χυμένο κρασί πάνω στο
Ένα ακόμα επανασταστικό πριν το τέλος Θα σου μιλήσω για τον Σεργκέι. Όμως δεν θα σου πω τίποτα για το χυμένο κρασί πάνω στο
Εντύπωση Μια καταιγίδα από τα νοτιοανατολικά ανοίγει το παράθυρο. Ζεστά αστέρια γκρεμίζονται στο χωράφι. Η άνοιξη. Η άνοιξη. Έξω στο κυανό, ένα χλωμό μάγουλο
Διαφημίσεις Το όνομα του πατέρα Στη διαφήμιση της εφημερίδας Κι από κάτω Υφάσματα, Νήματα, Ψιλικά Ήρθε από την Μικρασία Κι έντυσε την ζωή του με
Στη γυναίκα μου, εν είδει απολογίας που δεν τη συνόδευσα αυτό το βράδυ Βγήκα έξω. Μύριζε άνοιξη κι ο ουρανός είχε ένα μπλε βαθύ, σαν
Σπασμένο αίμα Κοιμάμαι Ξυπνώ Ανασαίνω Σπασμένο αίμα έχω στις φλέβες μου Δεν κυλά Μονάχα Κόβει Χρήστος Αρμάντο Γκέζος από τη συλλογή του Αγόραζα πάντα
Ο κύκλος της βίας Η ελληνική γλώσσα Είναι αρκετά πλούσια. Με δυο λέξεις Και σχήματα λόγου Κυρίως συνεκδοχικά Μπορεί Και ξεπλένει Το αίμα Απ’