
Το ποίημα της Δευτέρας: “V” της Βερονίκης Δαλακούρα
V Γράφε, γράφε, γυναίκα: από δω αρχίζει το κτίσιμο. Χάος που στα στέρεα θεμέλιά του οι δυνάμεις, όχι η Δύναμη, πέφτουν πρώτες σιγή θορύβου. Φιλικές,
V Γράφε, γράφε, γυναίκα: από δω αρχίζει το κτίσιμο. Χάος που στα στέρεα θεμέλιά του οι δυνάμεις, όχι η Δύναμη, πέφτουν πρώτες σιγή θορύβου. Φιλικές,
Προμηθέας Και ετοιμαζότουνα να φωνάξει δυνατά, για να δείξει πως δεν επέθανε Έχω στο στήθος μου μια τρύπα σαν το κεφάλι ενός μωρού τη διαπερνούν
Τα χαρτόκουτα Μετακομίζω απόψε, μαμά Παίρνω τη ζωή στα χέρια μου μέσα σε μια νύχτα Μόνη Με τις δυο μου φτερούγες τις Ικάριες θα πετάξω
Μη φοβού Είδες το μισοφέγγαρο; Έτοιμο ν’ αναποδογυρίσει Στη μια του άκρη το βάρος των παθών σου. Εμείς στην άλλη με άνεμο λεβάντε, σπάρτα και
Σκοτάδι Τα βράδια φοβάμαι να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου Ένα μαύρο πουλί στέκει στο προσκεφάλι μου Κρώζει κάτι ακατάληπτα λόγια στο αυτί μου Δεν μπορώ
Κρύπτες από δάφνη ΙΙ (απόσπασμα) …”εδώ δεν υπάρχει ζάχαρη ούτε καμπυλότητα μοναχά κατάλευκη πυκνότητα εδώ φυτρώνουν μόνο κάτι χούφτες σαν περιστύλια από ψαράδες που μετανοημένοι