Οδύνη Είναι μια χώρα τρυφερή ο πόνος σε αναγνωρίζουν τα σημάδια, οι ουλές σου φέρνουν καλωσόρισμα. Είναι μια χώρα που σου νεύει ο πόνος σε
Τηλλυρία 1964 Στον υπολοχαγό Νίκο Παπαγεωργίοιυ Κόκκινα λόγος του αίματος στο Λωρόβουνο κι ο Νίκος πέφτει διασχίζοντας την πύλη σαν ένα μικρό πουλί επιστρέφει στη
[άτιτλο] Σηκώθηκε ο άνθρωπος στα δυο του πόδια και τη στολή της ελευθερίας απώλεσε. Τις φολίδες του ψαριού, το φτέρωμα του πτηνού, τη γούνα του
Αποσιωπητικά Μια στάλα φως. Βασανίζεσαι, αυτοτιμωρείσαι. Αναρωτιέσαι, υποκύπτεις. Εξαιρείσαι από την ύπαρξή σου, μεταλλάσσεσαι, σκληραίνει το περίβλημα. Τα πρέπει της επιβίωσης. Η μάσκα σε κατατρώει
Το πέταγμα του πελαργού Στα καλοσφουγγαρισμένα πατώματα, στους αποστειρωμένους προθαλάμους, πάνω απ’ τα λουλουδάδικα, τα ζαχαροπλαστεία, τα ΑΤΜs των τραπεζών, ο πελαργός αφήνει μια ζωή.
