Το ποίημα της Δευτέρας

Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ουρανός είναι ένας άλλος δρόμος με μυριάδες οδοδείκτες, που αποπροσανατολίζουν τον κάθε οδοιπόρο.   Ο ουρανός είναι ένας άλλος δρόμος χωρίς αρχή

ΜΑΣΚΑΡΕΜΑΤΑ Έλιωσες το σαπούνι πάνω σου, αυτό το πράσινο, του λαδιού του περσινού, μήπως και εξουδετερωθεί η μυρωδιά σου. Πώς αλλιώς σε εντοπίζουν οι κυνηγοί

45 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ   Αρκούσε ο χώρος για ενδιαίτημα. Έστησε το σπιτικό όπως στην έκθεση ειδών οικίας όλα τα χρειώδη υπήρχανε εδώ να’ ναι άνετη η

ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΙΣ Ατσάλινο βέλος καταυγάζει ασημένιο και βιολετί-φωτεινό, υπόκωφος ήχος, αχός ζοφερός εισβάλλει στο απάγκιο κατατρύχει τους χαμερπείς καθωσπρέπει, αιδημοσύνη σκορπά η ηχώ αποκαρωμάρα η επαλληλία:

Επέστρεψε. Με μια ετοιμόρροπη αποσκευή κι ένα σπασμένο τηλεσκόπιο στον ώμο. Τον περίμεναν κάτι γερασμένα παιδιά. Κάποιοι έλειπαν. Τους επισκέφθηκε στο κοιμητήριο. Στους κήπους μόνο

ΞΕΝΥΧΤΙ Ταΐζεις το παιδάκι λίγο λίγο το ψωμάκι κι έτσι όπως προσφέρεις φωτίζεσαι και το φως καίει σιγά σιγά τις παιδικές σου αναμνήσεις. Μαριγώ Αλεξοπούλου