
“Όνειδος” της Νεφέλης Δημητροπούλου – Το ποίημα της Δευτέρας
ΟΝΕΙΔΟΣ Δεν είμαι στίχος. Πιο πολύ μοιάζω με ραβασάκι. Που θα διαβάσουν όσοι ξέρουν να αφήνονται και θα το νιώσουν όσοι τόσο δόθηκαν, που τίποτα
ΟΝΕΙΔΟΣ Δεν είμαι στίχος. Πιο πολύ μοιάζω με ραβασάκι. Που θα διαβάσουν όσοι ξέρουν να αφήνονται και θα το νιώσουν όσοι τόσο δόθηκαν, που τίποτα
ΟΛΙΓΑΡΚΗΣ Του αρκούσε μόνον ένα φύλλο να απλώσει απάνω όλη τη ζωή του και να χωράει ακόμα δυο ωκεανούς. Στο κάτω-κάτω ο στενός δρομάκος
ΕΓΚΩΜΙΟ Βάλαμε το αηδόνι στο κλουβί στη γυάλα το χρυσόψαρο στη γλάστρα παπαρούνες, και τη ζωή να συλλαβίζει τα τρία γράμματά της. Μαρία Γερογιάννη
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ Θα μπορούσε να έχει συμβεί. Έπρεπε να συμβεί. Συνέβη νωρίτερα. Αργότερα. Πιο κοντά. Μακρύτερα. Δεν συνέβη όμως σε σένα. Επέζησες γιατί
ΡΟΜΠΙΝ Δεν ήταν μυστικό ποιος ήταν ο Τιμ Ντρέικ. Είχανε την πληροφορία πάμπολλα αγόρια. Δε συνήθιζα παιχνίδια ν’ ανταλλάσσω ή κόμικ δε συνήθιζα τους φίλους
ΟΙ ΡΑΓΕΣ Είμαι μια ασήμαντη σιδερένια ράγα Δίπλα μου άλλη μία Μοναχική επίσης Ανάμεσά μας χαλίκια κι αγριολούλουδα Δεν συναντιόμαστε ποτέ Στρωμένες από χέρια καταδίκων