Το ποίημα της Δευτέρας

ΓΡΑΜΜΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ Δεν ξέρω πόσες λέξεις αύριο θα βρεθούν να με υπερασπίσουν, αλλά εγώ πεινάω ακόμα και για τόνους και για κόμματα, για παραγράφους και

LADYBIRD ή ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ Εγώ έτρεχα, έτρεχα μια ήμουν κοπέλα, μια ήμουν άνδρας Κι εγώ δίψαγα, δίψαγα μια ήμουν ελάφι μια λύκος Κι εγώ πείναγα,

ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΥΝΑΙΚΟΣ Προχωρά με βήματα απαλά αγγίζοντας με τα ακροδάχτυλά της τη ζωή και βολεύεται στο στενό συρτάρι που της έφτιαξαν, με κόπο. Χαϊδεύει τις

Πρωτο/μαγιά μετα/φέρω τις φράσεις μου μάτσο ζαχα/ρωτά – στο κέντρο της πόλης Μετά υπο/φέρω αινιγματική φοβία για ένα ποίημα ανοιξιάτικο που δεν λάμπει κι όμως

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙΚΕΙΑ η γιαγιά είναι το δέντρο / πηγαίνει κάθε μέρα κρατώντας τον πίνακα σε μια σακούλα ΙΚΕΑ /

ΦΥΛΛΟΒΟΛΑ Κάποια απ’ αυτά φυλλορροούν μόνο για ό,τι αγαπούσαν κι έχασαν.   Το ξέρουμε πια – κι ας επιμένουμε πως φταίει πάντα το φθινόπωρο.