Το ποίημα της Δευτέρας

ΚΥΡΙΑΚΗ Είμαι ένας από τους λύκους που επέστρεψαν γύρισα να δουλέψω το ασήμι και την πέτρα με κραυγές πλάθω έναν τωρινό κίονα μιλάω άλλη γλώσσα

ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ Αν δεν μπορούμε να ανασάνουμε είναι επειδή τα χέρια μας γέμισαν λάσπη κι η λάσπη μας κατατρόπωσε αν δεν μπορούμε να περπατήσουμε

Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Ο Αύγουστος γέρνει στην άκρη του ξεβαμμένος   δεν λέω λέξη   μια άτυπη μελαγχολία με πλακώνει   θα κάνω φασαρία

ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ Το ξανθό παλικάρι του καλοκαιριού έχει μια γαλανή γραμμή πάνω στο λείο μέτωπο. Στα καστανά του μάτια κρατάει τις αχτίδες του ήλιου μισοκλείοντας

Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ …Οι σκέψεις σου είναι διάφανες όπως εσύ η ίδια Στην επιφάνειά των πλέχουν χίλιες μικρές πομφόλυγες Περιέχουν το πεντάσταγμα της απαλής