
“Κατώφλια” της Μαργαρίτας Παπαγεωργίου – Το ποίημα της Δευτέρας
Κατώφλια Υπάρχουν δίοδοι και στενά σοκάκια και γεφύρια λεωφόροι και εθνικές οδοί τροχιές και διαστημόδρομοι το στόμα μου στο στόμα σου τα μάτια μου στα
Κατώφλια Υπάρχουν δίοδοι και στενά σοκάκια και γεφύρια λεωφόροι και εθνικές οδοί τροχιές και διαστημόδρομοι το στόμα μου στο στόμα σου τα μάτια μου στα
«Γαλάζια σπλάγχνα» Κάτοικε τοῦ ὀνείρου μαζεύω τή φωνή μου ἀπό κάθε ἄκρη καί τό ὑπόλειμμά της αὐτό στή σινδόνη τῶν δέντρων κ᾿ ἐκεῖνο κεῖ ψηλά
Ονοματολογία Η άνθρωπος είναι μια σκέψη τριγυρισμένη από σώμα. Η σκέψη ομοίως έχει κόκαλα σπλάχνα πλευρά και άλλα παράξενα υλικά. Όταν η άνθρωπος ομιλεί, μέσα
Οι ιδιότητες μιας ρωγμής Μια ρωγμή είναι αρκετή να ξεδιψάσει την περιέργεια ή να αναπτερώσει την ελπίδα. Είναι ημιπερατή, επιτρέποντας μόνο στο φως κι επ’
ΚΛΕΦΤΗΣ (Η δεξίωση) Στάσου διαβάτη που περνάς και ξένε που πηγαίνεις Σε τούτη δω την ερημιά σ’ αυτήν τη γη τη στέρφα Εδώ ‘ναι
ΤΑ ΦΩΝΉΕΝΤΆ ΣΟΥ Σε δέομαι νυν και αεί Ουρανέ. Αν-καλιά. Εν-καρδία. Αίνεσις σιωπής κι αντίλαλε τρυγητή της γλώσσας Αγάπα με! Ζέτα Μπελαούρη