Κρύπτες από δάφνη ΙΙ (απόσπασμα) …”εδώ δεν υπάρχει ζάχαρη ούτε καμπυλότητα μοναχά κατάλευκη πυκνότητα εδώ φυτρώνουν μόνο κάτι χούφτες σαν περιστύλια από ψαράδες που μετανοημένοι
Ο σταυρός στην πλαγιά υποδεικνύει τόπο μαρτυρίου Κι όμως από ένα σημείο και μετά η αγωνία οφείλει να είναι εθελούσια και ας σημαίνει αυτό πως
Γέρμα Ζούσε μακριά από τα όνειρα κι είχε ώμους τιτάνιους ν’ αντέχει το βάρος του κενού. Έγερνε σαν σκιά, όπως η δειλινή του ώρα, και
Σημείωση για το τοπίο; Το τοπίο αλλάζει ανεπαίσθητα κλίση Οι σκιές χάνονται σε σφάλμα προοπτικής Έρημος παιδική και ραγισμένη σε πατήματα αγγέλων Άνεμος χαμηλός την
Οδύνη Είναι μια χώρα τρυφερή ο πόνος σε αναγνωρίζουν τα σημάδια, οι ουλές σου φέρνουν καλωσόρισμα. Είναι μια χώρα που σου νεύει ο πόνος σε
Τηλλυρία 1964 Στον υπολοχαγό Νίκο Παπαγεωργίοιυ Κόκκινα λόγος του αίματος στο Λωρόβουνο κι ο Νίκος πέφτει διασχίζοντας την πύλη σαν ένα μικρό πουλί επιστρέφει στη
