Είναι ένα βιβλίο που αγόρασα εξαιτίας του τίτλου του (ενδόμυχα, πάντα πιστεύω ότι τα θαύματα ζουν κυρίως στα βιβλιοπωλεία). Εντάξει, δεν πρόκειται για σοβαρή λογοτεχνία, σαν αυτή που σας έχουμε συνηθίσει να παρουσιάζουμε στο στίγμαΛόγου, αλλά για αυτό που ονομάζουμε “feelgood literature”, δηλαδή λογοτεχνία που κάνει τον αναγνώστη (και δη γυναικείου φύλου) να νιώθει καλά. Και, έχοντας γράψει την παρένθεση, ήδη περπατώ στην κόψη του ξυραφιού.
Η λεγόμενη «γυναικεία λογοτεχνία», που ξεκίνησε δύο αιώνες πίσω από γυναίκες αναγνώστριες που διάβαζαν γυναίκες συγγραφείς ρομαντικών μυθιστορημάτων, έχει μετεξελιχθεί στις μέρες μας σε αυτό που αποκαλείται “chick lit”, την εύπεπτη και ευπώλητη δηλαδή λογοτεχνία η οποία βλέπει συνήθως τις γυναίκες με αυτοσαρκαστική διάθεση, πάντα –δυστυχώς– στο πλαίσιο του στερεότυπου «γυναίκα ψάχνει άντρα που θα τη σώσει».
Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων είναι ένα δείγμα chick lit που συμπνέει περισσότερο με τη ρομαντική διάθεση των περασμένων αιώνων και λιγότερο με την αυτοσαρκαστική διάθεση των πιο σύγχρονων. Η νεαρή Ισπανίδα Άγκνες Μαρτί μετακομίζει από τη Βαρκελώνη στο Λονδίνο για να βρει μια θέση αρχαιολόγου σε κάποιο από τα μεγάλα μουσεία. Λίγο αφότου φτάσει στην πόλη, μια ξαφνική νεροποντή την αναγκάζει να αναζητήσει καταφύγιο στο Moonlight Books, ένα ιδιαίτερο βιβλιοπωλείο. Ο ιδιοκτήτης του ψάχνει για υπάλληλο και η Άγκνες, που γοητεύεται από την εκκεντρική προσωπικότητά του, αποφασίζει να δεχτεί τη θέση. Ο καιρός περνά και η Άγκνες νιώθει να παρασύρεται από τη μαγεία του αξιαγάπητου βιβλιοπωλείου, των πελατών και των θαμώνων του. Ώσπου, μια μέρα, ένα πολύτιμο βιβλίο εξαφανίζεται και ο επιθεωρητής Τζον Λόκγουντ αναλαμβάνει να ερευνήσει την υπόθεση, ταράζοντας τα νερά στην ήρεμη λίμνη της ζωής της Άγκνες.
Όπως θα καταλάβατε, πρόκειται για ένα εύκολο βιβλίο που, μολονότι κοιτάζει μυωπικά τη γυναικεία χειραφέτηση, αποκαθιστά στον κόσμο του (πράγμα που το κάνει ευχάριστο) τα απλά και τρυφερά πράγματα: το τσάι με κέικ βανίλιας, τη μυρωδιά των καινούριων βιβλίων, το δέος από την παρατήρηση του έναστρου ουρανού με ένα ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο, την αξία ενός ενημερωμένου βιβλιοπώλη που μιλάει διαρκώς με τσιτάτα από βιβλία, τη σημασία της φιλίας. Είναι ένας κόσμος μέσα στον οποίο κάποιος που αγαπά τα βιβλία και τα απλά πράγματα βρίσκει πολλούς λόγους για να σταθεί.
Φυσικά, υπάρχουν περιγραφές τύπου βίπερ Νόρα με νεραϊδίσιες πρωταγωνίστριες, στιβαρούς ώμους και θεληματικά πηγούνια, οι οποίες όμως εξαντλούνται σε 2-3 φιλιά και πιο πολλά έντονα βλέμματα, και υπάρχει επίσης και ένα επιχείρημα για την παραμονή των Ελγινείων στο Βρετανικό Μουσείο, το οποίο διάβασα με ενδιαφέρον επειδή φαντάζομαι πως αντικατοπτρίζει τις πεποιθήσεις των Βρετανών σχετικά.
Η Gutierrez μάλλον θεωρεί ότι κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος του, γι’ αυτό ζευγαρώνει όλους τους ήρωες του βιβλίου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (ακόμη και δύο γιαγιάδες αδερφές, χήρες παρουσιάζονται να μένουν μαζί και να μιλούν συμπληρώνοντας η μία τη φράση της άλλης) – διαφορετικά τους εξορίζει από το σύμπαν του. Η πλοκή είναι απλή, χωρίς εντάσεις, και οι κορυφώσεις αφορούν ξεκάθαρα σκηνές ανάμεσα σε ερωτευμένους.
Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων είναι ένα γλυκούλι και αρκετά ναΐφ βιβλίο που δεν πρόκειται να προβληματίσει κανέναν, αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται η αξία του: στο ότι προσφέρει στην αναγνώστρια λίγες ευχάριστες ώρες στα ροζ συννεφάκια, διώχνοντας μακριά τις ανησυχίες και τις μαύρες σκέψεις της, ακριβώς σα να παρακολουθούσε ένα romcom (romantic comedy) στο Netflix. Παρεμπιπτόντως, καθόλου δεν θα απορήσω αν αυτό το βιβλίο όντως δώσει το σενάριο για ένα romcom στο Netflix. Είναι απολύτως κατάλληλο.
Χριστίνα Λιναρδάκη
