
“Χοϊκά: Χάικου και δεπέλλιχοι συν δύο δοκίμια” του Γιώργου Ρούσκα
Τον Γιώργο Ρούσκα τυγχάνει να τον έχω γνωρίσει ως ποιητή, έχοντας διαβάσει παλιότερες ποιητικές του συλλογές και ως μελετητή και κριτικό λογοτεχνίας
Τον Γιώργο Ρούσκα τυγχάνει να τον έχω γνωρίσει ως ποιητή, έχοντας διαβάσει παλιότερες ποιητικές του συλλογές και ως μελετητή και κριτικό λογοτεχνίας
Ο ήλιος είναι πάντα χαρούμενος και ας έχει η ανθρωπότητα ξύπνημα λυπημένο… Στη συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου Αμοντάριστα Πλάνα, η εξαιρετική φωτογραφία του
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ SATIE[1] Δύο ώρες με το καράβι, άλλες δυόμιση με το αυτοκίνητο, και φτάνεις στην κοπεγχαγική Honfleur, όπου γεννήθηκε ο
Ο Γιώργος Παναγιωτίδης στα δύο βιβλία του Τέσσερις ποιητικές συνθέσεις (.e poema.. 2018) και Συμφωνίες (.e poema.. 2021) συγκεντρώνει το σύνολο του
7[1] Για να της δείξω τη θάλασσα ξεκίνησαμα το χέρι μου πήγε στον ουρανό«κοίτα τον ουρανό πόσο γκρι»μα το χέρι μου πήγε
Ο θάνατος είναι έτσι κι αλλιώς μικροσκοπικός («Η ενδοχώρα») Τα κτήματα των κίτρινων ρόδων της Λέλης Μπέη είναι μια ποιητική συλλογή που κοσμείται
Δεύτερη Κυριακή Μαΐου[1] Λινή από θλίψησκέφτομαι τα «χρόνια πολλά»που έγιναν χώμα. Δεν είναι συχνό φαινόμενο μια ξεκάθαρα αυτοβιογραφική ποίηση με την «πεζογραφική»