Τον Γιώργο Ρούσκα τυγχάνει να τον έχω γνωρίσει ως ποιητή, έχοντας διαβάσει παλιότερες ποιητικές του συλλογές και ως μελετητή και κριτικό λογοτεχνίας
Ο ήλιος είναι πάντα χαρούμενος και ας έχει η ανθρωπότητα ξύπνημα λυπημένο… Στη συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου Αμοντάριστα Πλάνα, η εξαιρετική φωτογραφία του
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ SATIE[1] Δύο ώρες με το καράβι, άλλες δυόμιση με το αυτοκίνητο, και φτάνεις στην κοπεγχαγική Honfleur, όπου γεννήθηκε ο
Ο Γιώργος Παναγιωτίδης στα δύο βιβλία του Τέσσερις ποιητικές συνθέσεις (.e poema.. 2018) και Συμφωνίες (.e poema.. 2021) συγκεντρώνει το σύνολο του
7[1] Για να της δείξω τη θάλασσα ξεκίνησαμα το χέρι μου πήγε στον ουρανό«κοίτα τον ουρανό πόσο γκρι»μα το χέρι μου πήγε
Ο θάνατος είναι έτσι κι αλλιώς μικροσκοπικός («Η ενδοχώρα») Τα κτήματα των κίτρινων ρόδων της Λέλης Μπέη είναι μια ποιητική συλλογή που κοσμείται
Δεύτερη Κυριακή Μαΐου[1] Λινή από θλίψησκέφτομαι τα «χρόνια πολλά»που έγιναν χώμα. Δεν είναι συχνό φαινόμενο μια ξεκάθαρα αυτοβιογραφική ποίηση με την «πεζογραφική»
