Ένας παρατηρητής του κόσμου που διαρκώς διαπιστώνει τη σαθρότητα η οποία κρύβεται κάτω από την καλογυαλισμένη (not) επιφάνειά του: αυτό είναι με
ΑΜΦΙΒΙΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΟΥ Τα σαράντα κείμενα που απαρτίζουν τα Αμφίβια τέρατα κινούνται σε περισσότερες από μία κατηγορίες αφήγησης: διηγήματα στην συντριπτική τους
Ο Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος, στη νέα του συλλογή Ζεστό σώμα, σπρώχνει την ποίησή του σε εκείνο το πεδίο που βρίσκεται πέρα από τη
Τον Φιλέα Τετράζη, ή μάλλον τον Λύσανδρο Αντωνόπουλο, τον γνωρίζω επί περισσότερα από δέκα χρόνια. Είναι θετικός άνθρωπος με στιβαρότητα χαρακτήρα, όμως
«ΜΥΘΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΚΑ ΠΛΗΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΑ ΠΕΖΑ» ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΕΧΛΕΜΕΤΖΗ Σε ένα μεικτό εγχείρημα που αντλεί από τη μυθολογία αλλά και την
Κι ήταν αυτή η ανελέητη ομορφιά που μας κράτησε ζωντανούς Η Φωτεινή Βασιλοπούλου μας χαρίζει άλλη μία συλλογή που επιτρέπει την αναψηλάφιση
Η Αντιγόνη της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου είναι η απεικόνιση μιας μη-γραμμικής πορείας από τον ιστορικό χρόνο στον μυθικό και αντίστροφα, και από το άυλο
Τον Γιώργο Ρούσκα τυγχάνει να τον έχω γνωρίσει ως ποιητή, έχοντας διαβάσει παλιότερες ποιητικές του συλλογές και ως μελετητή και κριτικό λογοτεχνίας
Ο ήλιος είναι πάντα χαρούμενος και ας έχει η ανθρωπότητα ξύπνημα λυπημένο… Στη συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου Αμοντάριστα Πλάνα, η εξαιρετική φωτογραφία του
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ SATIE[1] Δύο ώρες με το καράβι, άλλες δυόμιση με το αυτοκίνητο, και φτάνεις στην κοπεγχαγική Honfleur, όπου γεννήθηκε ο
Ο Γιώργος Παναγιωτίδης στα δύο βιβλία του Τέσσερις ποιητικές συνθέσεις (.e poema.. 2018) και Συμφωνίες (.e poema.. 2021) συγκεντρώνει το σύνολο του
7[1] Για να της δείξω τη θάλασσα ξεκίνησαμα το χέρι μου πήγε στον ουρανό«κοίτα τον ουρανό πόσο γκρι»μα το χέρι μου πήγε
