
Σε πρώτη δημοσίευση “Φωτογραφία” της Καίτης Βασιλάκου
Φωτογραφία Σκιές σκιών περνούν από μπροστά τους σκιές που τρέχουν ή βολτάρουν ή βλέπουν το φακό χαμογελώντας φορούν ωραία πανωφόρια κρατούν τσάντες τα τρόλεϊ πιο
Φωτογραφία Σκιές σκιών περνούν από μπροστά τους σκιές που τρέχουν ή βολτάρουν ή βλέπουν το φακό χαμογελώντας φορούν ωραία πανωφόρια κρατούν τσάντες τα τρόλεϊ πιο
ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΝΟΣ Παλιά ήταν μεγάλες οι ημέρες πρωί μεσημέρι δειλινό και μετά η νύχτα τόση δά. Οι αλάνες μονάχες μάς περίμεναν να παίξουμε μπάλα, να
«Υποθέτω ότι οι αναμνήσεις ζουν διάσπαρτες μέσα στο σώμα. […] Αλλά είναι αόρατες έτσι δεν είναι; Και όσο υπέροχη κι αν είναι η ανάμνηση, εξαφανίζεται
αστέρια που τρεμοπαίζουν ‘[…]maybe that’s what life is, a wink of the eye and winking stars’ Jack Kerouac Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν
Το πάθος, ο ερωτισμός, ο λυρισμός, η ευαισθησία, η φθαρτότητα της ύπαρξης, η αναζήτηση του αισθητικά ωραίου, η λεπτότητα, η μελαγχολία κι ο θάνατος που
παιδί μου (αφιερωμένο στον Ηλία και τον Αντώνη) Τις μέρες παιδί μου γίνομαι νάμα δάσος πυκνό να δροσίζεσαι μαζεύω στη χούφτα καλοκαίρια ηλιαχτίδες να